«Η πόρνη από πάνω» ξέρει να ζει!

Της Φωτεινής Παπαδάκη

Είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στην τύχη και την επιλογή, ένα παιχνίδι ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, στη λογική και την παραφροσύνη, στο δήθεν, στο πρέπει και στο μη.

«Ποιος αποφάσισε για αυτά τα ΜΗ; Ποιος καθόρισε αυτά τα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ; Όλη μου η ζωή ένα ΜΗ», λέει με πόνο ψυχής η Ερατώ στο εξαιρετικό έργο του Αντώνη Τσιπιανίτη «η πόρνη από πάνω», που ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στο θέατρο «Σφενδόνη».

«Η πόρνη από πάνω» έρχεται να  «ξύσει» βαθιές κοινωνικές πληγές, όπως είναι ο στενός κόσμος ενός χωριού, ο περιορισμός της ελευθερίας κινήσεων, η βιαιότητα των γονέων απέναντι στα παιδιά τους και η καταδίκη των ονείρων και εντέλει της παιδικής ψυχής.

Η «Ερατώ»

Η «Ερατώ» είναι μια γυναίκα απλή, σύμβολο της κοινωνίας που ζούμε, μια γυναίκα κομμάτι μιας υποκριτικής κοινωνίας. Αυτή η γυναίκα που δεν άκουσε ποτέ το ευχαριστώ από τον πατέρα της, που ποτέ δεν χάρηκε ένα χάδι, μια αγκαλιά, με τραυματισμένη ψυχή και τσαλακωμένα φτερά θα πέσει θύμα της ζωής, θύμα της τύχης ή και των δικών της επιλογών. Έχοντας ως πρότυπο τον πατέρα της, θα ζήσει μια ζωή φυλακισμένη, μια ζωή στερημένη από έρωτα, χαμόγελο, ευτυχία.

«Πάλι με έναν πατέρα είχα βρεθεί; Πότε θα έπαυα να είμαι ένα ανήμπορο παιδί», θα πει η δυστυχισμένη Ερατώ.

Όλα στη ζωή της κυλούν ήρεμα ή μάλλον… βασανιστικά ήρεμα, μέχρι που στο πάνω διαμέρισμα θα εγκατασταθεί μια πόρνη.

Η πόρνη την αφυπνίζει

«Οι ήχοι από το πάνω διαμέρισμα πλημμυρίζουν την κρεβατοκάμαρά μου», θα πει η Ερατώ, η οποία δίνει την αίσθηση πως άλλοτε μιλάει λογικά και άλλοτε… σαν να έχει χάσει το μυαλό της. «Η πόρνη αφυπνίζει την ηρωίδα», λέει χαρακτηριστικά η Κατερίνα Διδασκάλου που δείχνει να είναι η ιδανική  για αυτό το ρόλο. Πράγματι, η Ερατώ που παρόλα τα πάθη της δεν χάνει το χιούμορ της, «ερωτεύεται» την πόρνη, την ζηλεύει και την θαυμάζει, ίσως γιατί είναι όλα αυτά που εκείνη δεν θα υπάρξει ποτέ. Μια γυναίκα ελεύθερη να ζήσει όπως θέλει εκείνη και όχι όπως θέλησε η ζωή για αυτήν.

Με το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι, η Ερατώ παρακολουθεί μέρα και νύχτα σαν άγρυπνος φρουρός τις δραστηριότητες της πόρνης. Ο ρόλος της πόρνης δείχνει να είναι σωτήριος για την Ερατώ, η οποία βρισκόταν κυριολεκτικά σε λήθαργο. Η γυναίκα από πάνω θα την διδάξει τη ζωή, τη χαρά και θα της… ανοίξει τα μάτια για τον άντρα που τόσο καιρό είχε δίπλα της και δεν καταλάβαινε.

Τον άντρα που της συμπεριφερόταν σαν δούλα, την κακοποιούσε και έγινε αιτία να χάσει το μωρό της… «Αντρέα μου κρατήσου, κρατήσου μωρό μου», θα πει με αναφιλητά, καθώς θα χάνει το σπλάχνο της.

Η κάθαρση

«Ένα καϊκάκι ήμουν που είχε βγει στο πέλαγο χωρίς να ξέρει πού να πάει και το χτυπούσαν τα κύματα αλύπητα», μονολογεί η Ερατώ στο χειρουργείο και συνεχίζει τον παραλογισμό της «βουλιάξτε με κύματα. Να τελειώσουν όλα πια, γιατί ποτέ δεν άρχισαν, ποτέ δεν υπήρχα».

Μέχρι να έρθει η αυγή, η Ερατώ θα έχει πάρει όπως λέει την εκδίκησή της μέσω του Αντρέα, του παιδιού που κουβαλούσε στα σπλάχνα της και έκανε τόσα όνειρα για αυτόν, από απλή νοικοκυρά, θα μεταμορφωθεί σε μια γοητευτική γυναίκα, έτοιμη να αρπάξει τη ζωή, έστω και μετά από τόσα βασανιστήρια.

Μήπως τελικά όλοι χρειαζόμαστε μια… πόρνη από πάνω; Απλώς αστειεύομαι!

Τα σχόλια των θεατών μιλάνε από μόνα τους…

«Πολύ καλή παράσταση αν και ο μονόλογος είναι δύσκολος για έναν ηθοποιό, η Κατερίνα Διδασκάλου τα κατάφερε θαυμάσια», μας είπε ο Αλέξης Σιδηρόπουλος, θεατής.

«Αυτό θα πει εσωτερική κάθαρση. Κλάψαμε, γελάσαμε τα πάντα. Ούτε μια στιγμή δεν μας έκανε να βαρεθούμε, ήμασταν συνέχεια προσκολλημένοι εκεί», μας είπε η Αγάπη Πολυχρονίδου, ενώ η Μαρίνα Μαρκοπούλου μίλησε για την εκφραστικότητα της Κατερίνας Διδασκάλου. «Οι εκφράσεις της, η στάση του σώματός της, ήταν καταπληκτικές. Είναι από τις λίγες ηθοποιούς που ξέρουν πώς να συνδυάσουν το λόγο με την κίνηση των χεριών», δήλωσε χαρακτηριστικά.