Πασχάλης Τσαρούχας: Οι περισσότεροι βουλευτές είναι ξεφτιλισμένοι

της Φωτεινής  Παπαδάκη

«Θρασείς, ξεφτιλισμένοι, χυδαίοι, ένα κατώτερο είδος ανθρώπου». Αυτούς τους όρους χρησιμοποίησε ο Πασχάλης Τσαρούχας για να περιγράψει την πλειονότητα των βουλευτών μας.


Ο δημοφιλής ηθοποιός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων μίλησε στην στην συντάκτρια Φωτεινή Παπαδάκη με γλώσσα που «σπάει κόκκαλα»  για τον Γιώργο Παπανδρέου, τα οικονομικά συμφέροντα που κυριαρχούν, για την «ανοησία» της αυτοκτονίας, την ελληνική κοινωνία, τις γυναίκες και τα παιδιά, που όπως είπε «ήρθαν για να αλλάξουν τον κόσμο».

Είστε ηθοποιός, συνάνθρωπος και το επιβεβαιώνετε και στην πράξη καθώς έχετε βοηθήσει πολύ τον Πανελλήνιο Σύλλογο Εθελοντικής Αιμοδοσίας, αλλά και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Πώς γεννήθηκε μέσα σας η ανάγκη να γράψετε ιστορίες για τα παιδιά;

Όταν ένας άνθρωπος είναι πλούσιος είναι όπως τα ηφαίστεια. Όπως μέσα από τις θερμές πηγές βγαίνει ζεστό νερό, έτσι ένας άνθρωπος που έχει ενέργεια και ανάγκη να επικοινωνήσει βρίσκει τρόπους να διοχετεύσει αυτή την ενέργεια. Ένας τρόπος για μένα ήταν το θέατρο και ο κινηματογράφος. Δεν μου αρκούσε αυτό και θέλησα να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους και με έναν διαφορετικό τρόπο, αυτός είναι η συγγραφή.



Μιλήσατε για πλούτο. Εσείς δηλαδή είστε οικονομικά εύρωστος;

Όχι ιδιαίτερα. Ο υλικός πλούτος δεν υπάρχει  γιατί όπως θα έχετε διαπιστώσει κι εσείς τα τελευταία χρόνια άνθρωποι οι οποίοι ήταν πλούσιοι είναι φτωχοί πλέον. Αντιστρόφως, άνθρωποι οι οποίοι θεωρούνταν φτωχοί και είχαν έναν γεμάτο εσωτερικό κόσμο βλέπετε ότι είναι οι σημερινοί πλούσιοι. Αυτός είναι ο πλούτος για εμένα, γιατί αυτοί οι άνθρωποι αντέχουν την αναμέτρηση με την σκληρή πραγματικότητα.

Πώς κρίνετε το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι αυτοκτονούν στις μέρες μας;  Είναι σημείο των καιρών μας αυτό

Χωρίς να θέλω να γίνω θρασύς ή βλάσφημος θα πω ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που κατέπεσαν από τα αξιώματα που είχαν ή την «ποιότητα» ζωής που είχαν λόγω των χρημάτων.

Αυτοκτονούν και απλοί άνθρωποι όμως, όχι μόνο εκείνοι που είχαν κάποιο αξίωμα…

Δεν ξέρουμε γιατί αυτοκτονούν αυτοί οι άνθρωποι. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι οι οποίοι ήταν επιχειρηματίες, είχαν μια οικονομική επιφάνεια και είδαν να καταστρέφεται αυτό που είχαν δημιουργήσει, που επί της ουσίας ήταν ψεύτικο, αυτό μας δείχνει η κατάσταση σήμερα. Δηλαδή, κανείς δεν έχει τόση ύλη όση νομίζει ότι έχει ούτε ελέγχει τόσην ύλην όση νομίζει. Είναι άνθρωποι λοιπόν που μάλλον είχαν ένα τεράστιο συναισθηματικό κενό και οδηγήθηκαν στην απόλυτη απόγνωση, στην ανοησία κατά τη γνώμη μου της αυτοκτονίας.

Πώς αντιλαμβάνεστε το ρόλο των παιδιών στην κοινωνία; Σε έναν κόσμο που καταρρέει πώς μπορούν να φέρουν την αλλαγή;

Τα παιδιά πάντα φέρνουν την αλλαγή για αυτό γεννιούνται,  για να ανατρέψουν τα δεδομένα. Το χάσμα των γενεών είναι η αδυναμία των μεγαλύτερων να παραδεχτούν ότι τα παιδιά είναι πιο κοντά στο μέλλον, άρα βλέπουν πιο καθαρά αυτό που έρχεται και υπάρχει μια αγκύλωση σε αυτά που υποτίθεται ότι γνωρίζουμε. Αν αφήσουμε τα παιδιά να δράσουν ίσως μπορέσουμε κι εμείς να δούμε λίγα περισσότερα πράγματα.

Ως πατέρας ενός αγοριού ανησυχείτε για το μέλλον του;

Ανησυχώ όσο ανησυχούσε ο δικός μου πατέρας για το μέλλον μου. Απλώς εάν δω τα πράγματα από τη δική μου ματιά θα δω ότι είχαμε κάποια κεκτημένα σαν γενιά, κατακτήσαμε κάποια πράγματα και βελτιώσαμε το επίπεδο της ζωής μας. Όλο αυτό ανατρέπεται πλέον. Τα σημερινά παιδιά παραλαμβάνουν τη σκυτάλη από την εποχή της δυσκολίας και θεωρώ ότι έχουν την πρόκληση να «χτίσουν» πραγματικά μια καλύτερη κοινωνία.



Έχετε συμμετάσχει και σε αρκετά σίριαλ. Έχετε παρακολουθήσει την τηλεόραση του χθες και του σήμερα. Τι πιστεύετε ότι εκλείπει από την τηλεόραση του 2012;

Η τηλεόραση σήμερα έχει εξελιχτεί σε ένα μέσο χειραγώγησης του κόσμου και των συνειδήσεων. Δεν με απασχολεί αν παίζονται ελληνικά, βραζιλιάνικα ή τούρκικα σίριαλ και η εξήγηση στο γιατί είναι πολύ απλή: Είναι πολύ φθηνότερα, όπως πολύ φθηνότερα ήταν και τα δικά μας όταν πωλούνταν στο εξωτερικό.

Επομένως λέτε ότι δεν έχετε πρόβλημα με τον «κατακλυσμό» της ελληνικής τηλεόρασης από τούρκικα σίριαλ, γιατί πολλοί συνάδελφοί σας έχουν εξοργιστεί με αυτή την εξέλιξη…

Κοιτάξτε να δείτε: Γρανάζια αυτού του συστήματος είμαστε όλοι. Αντί να εξοργίζεται κανείς με την εξέλιξη αυτή καλό θα είναι να αναλογιστεί πού έχει φταίξει ο ίδιος στην πορεία αυτής της εξέλιξης. Δεν λέω ότι όλοι μαζί τα φάγαμε, αλλά λίγο έως  πολύ όλοι έχουμε βάλει από μια πέτρα σε αυτό που έχει γίνει. Ας συνεργαστούμε να δούμε πώς μπορούμε να φέρουμε τα πράγματα όχι εκεί που ήταν, γιατί εκεί που ήταν δεν  ήταν καλά.

Η τηλεόραση σας έχει λείψει;

Το λογιστήριο μου έχει λείψει! Είμαστε πολλοί άνθρωποι που με βάση τα έσοδά μας από τη δουλειά μας είχαμε προγραμματίσει τις ανάγκες μας με έναν συγκεκριμένο τρόπο και ξαφνικά έφυγαν τα έσοδα και έμειναν μόνο τα έξοδα. Τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα βγάλουμε πέρα και δεν τα βγάζουμε.

Πόσο έχει δυσκολέψει η καθημερινότητά σας λόγω της οικονομικής κρίσης;

Δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε τις δόσεις του δανείου. Εντάξει υπάρχει πρόβλημα. Από τη στιγμή που η δουλειά μειώνεται και οι υποχρεώσεις παραμένουν ίδιες άρα έχουμε πρόβλημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι λένε κρίση. Ποια κρίση; Όταν βλέπουμε κόσμο μαζεμένο στις καφετέριες να πίνει καφέ στις 11 η ώρα το πρωί επί παραδείγματι σημαίνει ότι αφενός αυτοί οι άνθρωποι δεν δουλεύουν και αφετέρου πίνουν καφέ με τα λεφτά κάποιου άλλου. Αυτοί οι φραπέδες οι καθημερινοί δεν θα συσσωρευτούν στο τέλος και θα γίνουν ένα χρέος το οποίο δεν θα ξεχρεώνεται; Κάποιου το αίμα πίνουν όλοι αυτοί!

Λεφτά υπάρχουν τελικά;

Λεφτά υπάρχουν, είναι το μόνο στο οποίο είχε δίκιο ο ΓΑΠ, το ζήτημα είναι πού υπάρχουν λεφτά και με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης πόσοι επωφελούνται από αυτή την ιστορία.

Είπατε πως είναι το μόνο στο οποίο είχε δίκιο ο κ. Παπανδρέου. Σε αυτό που είπε στους ξένους ότι διοικεί μια διεφθαρμένη χώρα, είχε δίκιο πιστεύετε;

Το ήξερε ότι ήθελε να διοικήσει μια διεφθαρμένη χώρα δεν είπε όμως ότι θέλω να διοικήσω μια διεφθαρμένη χώρα.  Φρόντισε να γίνει πρώτα διοικητής της και μετά να την δώσει τη χώρα αυτή. Το έντιμο θα ήταν να βγει και να πει ότι «δεν θέλω να διοικήσω αυτή τη χώρα γιατί είστε όλοι καραγκιόζηδες, σάπιοι και δεν δουλεύει τίποτα». Αυτό το ξέραμε όλοι και λέγαμε ανεκδοτολογώντας ότι κινούμαστε από κεκτημένη ταχύτητα. Κάποια στιγμή θα βρεθεί μια πέτρα, θα κολλήσουμε πάνω και θα σταματήσει το τρένο. Δεν νομιμοποιείται λοιπόν ο Γιωργάκης να λέει ότι διοικεί μια διεφθαρμένη χώρα, γιατί ακριβώς επειδή είναι διεφθαρμένη και ο ίδιος είναι αυτός που είναι και έρχεται από εκεί που έρχεται φρόντισε να μπει σε αυτή τη θέση και μετά να την παραδώσει στους ξένους.

Έχετε πει πως οι ηθοποιοί ωχριούν μπροστά στους πολιτικούς, και πως οι βουλευτές είναι θρασύτατοι…

Ένα θα σας πω: Τη δόξα πολλοί αγάπησαν τον προδότη κανένας. Όλοι θα πληρώσουν και δεν είναι εκδικητικό αλλά νομοτελειακό. Προφανώς έχουν θράσος πολλοί από τους βουλευτές. Δεν είναι δυνατόν για να πας εκεί που υποτίθεται ότι θέλεις να πας να κλείνει όλη η πόλη. Άρα λοιπόν τι είσαι; Εκτός από θρασύς, είσαι χυδαίος, είσαι ξεφτιλισμένος, είσαι ένα κατώτερο είδος ανθρώπου.

Είπατε πως και εμείς ως ένα σημείο ευθυνόμαστε ως πολίτες για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί…

Άλλοι ανεχτήκαμε αυτή την κατάσταση, άλλοι την εκμεταλλευτήκαμε κάποιοι συμμετείχαν κιόλας λίγο ως πολύ. Βέβαια κάποιος μας έχει εκπαιδεύσει στο να συμπεριφερόμαστε έτσι. Φταίει το σχολείο μας. Σε ποιο βαθμό μας έμαθαν στο σχολείο ότι εμείς είμαστε η καλύτερη φυλή που έχουμε πάντα δίκιο και όλοι μας έχουν αδικήσει, σε ποιο βαθμό μας έκαναν «ένεση» ότι εμείς είμαστε οι φορείς του αρχαιότερου και σπουδαιότερου πολιτισμού. Αν όμως γυρίσει κανείς πίσω θα δει πως δεν ήταν τόσο «καθαρά» τα πράγματα όσο μας τα παρουσιάζουν.

Μια δήλωσή σας που έχει προκαλέσει αίσθηση αφορά το ρόλο της γυναίκας. Έχετε πει χαρακτηριστικά ότι «οι γυναίκες είναι θύματα ενός ψευδεπίγραφου φεμινισμού». Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό;

Οι γυναίκες την έχουν πατήσει. Θεωρώ πως η γυναίκα από τη φύση της κάνει τη σπουδαιότερη δουλειά, που μπορεί να υπάρξει σε αυτή τη γη. Δηλαδή, να γεννάει παιδιά, να δημιουργεί συνειδήσεις και να δημιουργεί ορθές κοινωνίες, αυτό δεν σημαίνει ότι πάμε σε ένα μοντέλο μιας γυναίκας που περιμένει το χαρτζιλίκι από τον άντρα της για να πάει για ψώνια. Θεωρώ ότι θα έπρεπε μια γυναίκα που μεγαλώνει ένα παιδί να έχει έναν πολύ καλό μισθό για να μπορεί να έχει την ασφάλεια ότι κάποια στιγμή μπορεί να μείνει μόνη της. Αυτό τον ρόλο λοιπόν η γυναίκα έχει πετάξει για να βγει έξω στην κοινωνία.

Πιστεύετε λοιπόν ότι η γυναίκα θα πρέπει να μείνει σπίτι της για να μεγαλώσει τα παιδιά της;

Δεν είμαι της άποψης «η γυναίκα στο σπίτι», αλλά ναι πρέπει να μεγαλώνει τα παιδιά, γιατί η γυναίκα είναι ο στυλοβάτης της κοινωνίας.

Με αφορμή την παράσταση, στην οποία υποδυόσασταν έναν πατέρα που κακοποιεί σεξουαλικά την κόρη του, αποκαλύψατε ότι έχετε πέσει και εσείς ο ίδιος θύμα κακοποίησης ως παιδί

Ήταν ένας τύπος όταν ήμουν αθλητής στην ΑΕΚ και ερχόταν εκεί μας φύλαγε, μας χάιδευε. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτό ήταν. Ευτυχώς είχα καλή σχέση με τους γονείς μου και τους το είπα αμέσως. Ένα άλλο παιδί που δεν είχε καλή σχέση με τους γονείς του θα τρόμαζε ακόμα και να το πει. Κι εγώ μέσα από τα βιβλία μου θέλω να καταδείξω ποια είναι η υγιής σχέση του παιδιού με τον γονιό του.

Ως γονιός πώς προετοιμάζετε το παιδί σας για να βγει σε αυτή την «βάρβαρη» κοινωνία;

Προσπαθώ να είμαι σωστό παράδειγμα. Είμαι αντίθετος με την έννοια του πατέρα-δασκάλου που κουνάει το δάχτυλο και λέει αυτό πρέπει, αυτό δεν πρέπει. Αυτό που ξεχνάμε εμείς σε αυτή τη δουλειά είναι ότι αυτό που κάνουμε είναι παράδειγμα για πολλούς ανθρώπους, είτε μας αρέσει είτε όχι. Η προβολή δεν έχει μόνο συν έχει και υποχρεώσεις. Αν εγώ είμαι αρνητικό παράδειγμα διασκορπίζω  γύρω μου ότι αυτό το αρνητικό είναι και το σωστό. Άρα λοιπόν αυτό που οφείλω εγώ  ως γονιός πρώτα από όλα είναι να προσπαθώ να είμαι σωστός.

Τι μήνυμα θα στέλνατε στους γονείς που αγωνιούν για τα παιδιά τους;

Να αγωνιούν περισσότερο για τους ίδιους. Τα παιδιά γεννιούνται γνωρίζοντας το δρόμο και αν θα πρέπει κάποιος να έχει μια αγωνία αυτή θα είναι να έχει τα αυτιά και τα μάτια του ανοιχτά να μπορεί να ακούει και να βλέπει αυτά που του δείχνει το παιδί του.