Δώδεκα κορμιά… για να επιλέξεις!

Δώδεκα γυναίκες, δώδεκα θεές, δώδεκα κορμιά γυμνά για τα μάτια σας μόνο. Κοινώς… όλα δώδεκα!

Ποια να επιλέξεις; Τα δώδεκα μοντέλα από τη Βουλγαρία που πήραν μέρος στο διαγωνισμό Playmate της χώρας είναι υπέροχα και αξίζουν το ενδιαφέρον

«Χόμπιτ» μαγικό περισσότερο για τους μυημένους…

Κριτική της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Νάνοι, λύκοι, ξωτικά, μάγοι και αιθέριες μορφές έρχονται για να μεταφέρουν τους λάτρεις των ταινιών φαντασίας σε ένα «Αναπάντεχο ταξίδι».

Το πολυαναμενόμενο «Χόμπιτ» παίρνει σάρκα και οστά στη μεγάλη οθόνη με τη βοήθεια του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη, Πήτερ Τζάκσον.

Αχ αυτός ο σκηνοθέτης!

Κριτική της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Το μεγαλόπνοο έργο του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, «Aχ αυτά τα φαντάσματα», που αποτελεί αντανάκλαση των δικών του σκληρών βιωμάτων, αντίδραση ουσιαστικά σε έναν κόσμο φαιδρό και σκληρό, παρουσιάζεται στο θέατρο Μεγάλη Βρετάνια.

Γιατροί του Κόσμου: Ένα μικρό δέντρο από γάλα, μια μεγάλη χειρονομία για τα άπορα παιδιά

Ρεπορτάζ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Φωτογραφίες ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ

Ένα παιδί τοποθετεί ένα κουτάκι γάλα στη βάση του δέντρου που δημιούργησαν οι «Γιατροί του Κόσμου», ένα φτωχό παιδί θα πιει αυτό το γάλα που τόσο έχει ανάγκη και λαχταράει… μια οικογένεια θα χαμογελάσει, οι γονείς του θα νιώσουν χαρά τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων…

Οι «Γιατροί του Κόσμου» προχωρούν με θάρρος κόντρα στην οικονομική κρίση, κόντρα στις δυσκολίες των καιρών μας και χαρίζουν απλόχερα την αγάπη τους σε χιλιάδες παιδιά, σε χιλιάδες οικογένειες που το έχουν ανάγκη. Φέτος τα Χριστούγεννα, ακολουθώντας την παράδοση που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει εδώ και τρία χρόνια, στήνουν στην Αγία Σοφίας ένα πρωτότυπο δέντρο, το δικό τους δέντρο, που για στολίδια του έχει τα κουτάκια γάλα που τοποθετεί ο κόσμος και κλαδιά του… την ελπίδα και την αγάπη της οργάνωσης.

Οι εθελοντές και μέλη της μη κυβερνητικής οργάνωσης, Χριστίνα Σαμαρτή και Γιάννης Γιαννακόπουλος, μίλησαν στο «Π» για το πρωτότυπο και συγκινητικό εγχείρημά τους, την «ανθρωπιστική», όπως μας είπαν και όχι οικονομική κρίση και φυσικά για τα παιδιά όλου του κόσμου που έχουν το φόβο στο βλέμμα τους…

Κ. Σαμαρτζή Χριστίνα, είστε μέλος της μη κυβερνητικής οργάνωσης, Γιατροί του Κόσμου, πείτε μας λίγα πράγματα για αυτή την πρωτότυπη ιδέα της δημιουργίας ενός δέντρου από γάλα

Είναι η Τρίτη χρονιά που διοργανώνεται το δέντρο από γάλα ξεκίνησε πριν τρία χρόνια όταν στο πολυιατρείο μας έρχονταν κάποια μικρά παιδάκια για ιατρική περίθαλψη και μας έλεγαν ότι δεν είχαν ούτε ένα ποτήρι γάλα και ότι οι οικογένειές τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τους το προσφέρουν. Σκεφτήκαμε λοιπόν να κάνουμε μια πολύ απλή κίνηση και αποτελεσματική, να στήσουμε ένα δέντρο από γάλατα για όλα τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή και ειδικά αυτές τις ημέρες που κάνει τόσο κρύο και έρχονται και γιορτές.

Πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος;

Η ανταπόκριση είναι πολύ μεγάλη και πολύ συγκινητική.  Μπορεί ο καθένας να βάζει γάλατα και να το τοποθετεί ώστε σιγά σιγά να δημιουργηθεί το δέντρο.

Και στη συνέχεια θα διανεμηθούν σε άπορες οικογένειες;

Ακριβώς. Όλα τα προϊόντα θα διανεμηθούν σε οικογένειες μέσω των πολυιατρείων μας. Ουσιαστικά εμείς φτιάχνουμε οικογενειακά πακέτα τροφίμων με τα βασικά τρόφιμα και τα διανέμουμε σε οικογένειες που έρχονται στην κοινωνική πρεσβεία.

Για τι ποσότητες τροφίμων μιλάμε;

Πέρυσι μαζεύτηκαν περίπου 3 τόνοι τρόφιμα και 25.000 κουτάκια γάλα, φέτος θα το δούμε.

Ένα δέντρο λοιπόν με γάλατα για τα παιδιά. Πόσο σημαντική είναι αυτή η δράση κ. Γιαννακόπουλε ;

Εγώ είμαι 12 χρόνια μέλος των «Γιατρών του Κόσμου». Ωστόσο, αυτή η ιδέα δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια, όταν μαζί με τον επικεφαλής των «Γιατρών του κόσμου» Νικήτα Κανάκη, θέλαμε κάτι να κάνουμε για την κρίση που ερχόταν. Θέλαμε να περάσουμε το μήνυμα στον κόσμο ότι τα παιδιά είναι αυτά που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση. Το περιστατικό με τα παιδάκια στο πολύιατρείο μας μας έκανε να καταλάβουμε πως δεν πρέπει να υπάρχουν παιδιά χωρίς ένα ποτήρι ζεστό γάλα και ότι αξίζει να κάνουμε μια προσπάθεια συντονισμένη και να φτιάξουμε ένα συμβολικό δέντρο από γάλα.

Αυτή η σκέψη ουσιαστικά ήταν στις αρχές της οικονομικής κρίσης…

Τον Οκτώβριο πριν από 3 χρόνια είχαμε δώσει συνέντευξη τύπου και τότε πάρα πολλοί γέλασαν μαζί μας μας κορόιδεψαν, γιατί θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση για εμάς η ιδέα της ανθρωπιστικής κρίσης έχει να κάνει με αυτό που βλέπουμε στα πολυιατρεία μας και όχι αυτό που φανταζόμαστε. Σίγουρα δεν είμαστε Σομαλία.

Άρα δεν μιλάτε για οικονομική κρίση, αλλά για μια ανθρωπιστική κρίση…

Ναι δηλαδή νομίζω ότι όλοι γύρω μας στις οικογένειές μας έχουμε έναν άνθρωπο άνεργο ή έχουμε κάποιους φίλους που μπορεί σαν ζευγάρι να έχουν χάσει και οι δυο τη δουλειά τους, τρέχουν τα νοίκια ή τα δάνεια. Αυτό επηρεάζει τη ζωή των παιδιών. Εμείς δεν υπερβάλλουμε στην έννοια του υποσιτισμού. Δεν είναι όπως ο τυμπανισμός που βλέπουμε στην Αφρική, αλλά όταν ένα παιδί δεν έχει τη βασική πρόσβαση στο νοσοκομείο, στα εμβόλια∙  μάλιστα κάνουμε και μια σχετική καμπάνια για τα εμβόλια και εκεί αντέδρασαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τα εμβόλια. Ακόμα και σήμερα μας το λένε και όμως έρχονται στους εμβολιασμούς παιδιά από Έλληνες γονείς που δεν έχουν κάνει όλα τα εμβόλια τα τελευταία τρία χρόνια, είτε γιατί ο μπαμπάς έχασε τη δουλειά και δεν είχε ένσημα, είτε για κάποιον άλλο λόγο. Και οι παλιές δομές του ΠΥΚΠΑ δεν υφίστανται πλέον. Εμείς δεν θα θέλαμε να υποκαταστήσουμε κανέναν, θα θέλαμε να συνεχίσουμε το έργο μας στο εξωτερικό, αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα λόγω των προβλημάτων αυτών.

Εσείς που έχετε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο ποιες διαφορές και ποιες ομοιότητες διακρίνετε ανάμεσα σε ξένες χώρες και σε εμάς;

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η διαφορά από Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και Βαγδάτη με εμάς είναι ότι εμείς δεν έχουμε πόλεμο, αλλιώς τα φοβισμένα μάτια των παιδιών είναι ίδια.

Λόγω της περιρρέουσας κατάστασης λέτε. Αλήθεια, γιατί επιλέξατε να τοποθετήσετε συγκεκριμένα το γάλα στο «δέντρο» σας;

Γιατί πιστεύουμε ότι το γάλα για τα παιδιά είναι η πρώτη βασική ανάγκη και μετά μπορούμε να μιλήσουμε για το επόμενο στάδιο. Ας σκεφτούμε πώς θα νιώθαμε όταν ξυπνούσαμε ένα πρωί σαν παιδιά και δεν είχαμε ένα ποτήρι ζεστό γάλα, πώς θα ήταν ή πώς θα αισθανθεί ένας γονιός που δεν μπορεί να προσφέρει αυτό το βασικό, δηλαδή πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει όλα τα υπόλοιπα; Όλο αυτό το κλίμα δημιουργεί μια μοναξιά, είναι αυτό που λέμε η κρυμμένη φτώχεια, δεν τη συναντάς στο δρόμο, αλλά στα σπίτια που δεν ανάβονται καλοριφέρ ή που μπορεί να μην έχουν τις βασικές δομές.

Πώς αισθάνεστε που προσφέρετε όσο μπορείτε;

Σίγουρα είμαστε χαρούμενοι, αλλά ο πόνος είναι ίδιος. Δηλαδή δεν μπορείς να τον αλλάξεις γιατί το βλέπεις στο βλέμμα των παιδιών. Είναι μια κατάσταση που αντικρίζουν και οι παιδίατροί μας. Μας περιγράφουν συνθήκες διαφορετικές.Δηλαδή τι σας λένε;Πράγματα που δεν περίμεναν ότι θα συμβούν.

Εννοείτε ότι είχαν προβλέψει πως η κατάσταση θα χειροτερέψει;Απλώς κανείς μας δεν περίμενε ότι θα φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση, φυσικά όταν είδαμε τα σημάδια εμείς μιλήσαμε γιατί αυτό κάναμε πάντα. Καμιά φορά μπορεί και εμείς να υπερβάλλουμε, αλλά μην ξεχνάτε πως ο χειμώνας είναι ακόμα στην αρχή και για αυτό όλοι μαζί προσπαθούμε για το καλύτερο. Πέρυσι καταφέραμε τριακόσιες οικογένειες για επτά μήνες να μπορέσουν από αυτά τα τρόφιμα και γάλατα να επιβιώσουν. Κάθε δεκαπέντε ημέρες οι οικογένειες αυτές έπαιρναν μια μικρή συσκευασία με τα είδη πρώτης ανάγκης, λίγα μακαρόνια, λίγο ρύζι, ζάχαρη, λίγο λάδι…

Δηλαδή προσφέρετε και άλλα προϊόντα όχι μόνο γάλα…

Έχουμε συσκευάσει σε ολόκληρες κούτες πολλά άλλα προϊόντα, ο κόσμος φέρνει και άλλα πράγματα. Απλώς η κίνηση με το γάλα είναι συμβολική.

Είναι συμβολική η κίνηση γιατί βλέπουμε και πολλά παιδάκια να βάζουν ένα γαλατάκι στο πρωτότυπο αυτό δέντρο που φτιάξατε, βάζει δηλαδή ένα λιθαράκι στη συνολική προσπάθεια…

Θα σας πω ένα πολύ συγκινητικό περιστατικό: Χθες μας ήρθε μια φωτογραφία από ένα σχολείο, η οποία έδειχνε μαθητές να έχουν φτιάξει ένα μικρό δεντράκι στο θρανίο τους, μαζεύοντας γάλα, το οποίο έφεραν σήμερα εδώ. Αυτή η αλληλεγγύη είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Μέχρι στιγμής έχετε μετρήσει τον αριθμό των προϊόντων που έχετε συγκεντρώσει;

Υπολογίζουμε ότι έχουμε μαζέψει σίγουρα πάνω από 20.000 περίπου κουτιά γάλα και πάνω από 400 κούτες με τρόφιμα. Έχουμε πολλούς εθελοντές, ανθρώπους που βοηθούν να συσκευαστούν και να μαζευτούν όλα αυτά τα τρόφιμα και το Σάββατο το πρωί (15-12) καθώς και την επόμενη εβδομάδα θα ανοίγουν τις κούτες για να τσεκάρουν ημερομηνίες, για να μπορούν να ξανασυσκευαστούν ανά περιόδους ώστε να μην πηγαίνει τίποτα χαμένο. Εμείς ακόμα και να καταφέρουμε να μαζέψουμε τις ίδιες ποσότητες ακόμα και τις λιγότερες σε μια πιο δύσκολη εποχή θα είμαστε εδώ για να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Μέχρι πότε θα είναι στημένο για τον κόσμο το δεντράκι αυτό;

Μέχρι το βράδυ της Παρασκευής 15-12, αλλά η δράση μας συνεχίζεται

Η επόμενη δράση σας;

Δουλεύουμε πάντα από τα πολυιατρεία που έχουν σταθερή βάση στη Σαπφούς και στο Πέραμα, τις κινητές μονάδες, τη μονάδα που βγαίνει στην Ομόνοια  για τους ανθρώπους που είναι χρήστες, τη δική μας μονάδα που ταξιδεύει. Όλοι σχεδόν είμαστε εθελοντές και ο πρόεδρος και αφιερώνουμε χρόνο από τις δουλειές μας για να βοηθήσουμε ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ένα μήνυμα για τα Χριστούγεννα και τα παιδάκια;

Να είναι όλα τα παιδάκια του κόσμου καλά και κανένα παιδί να μην μείνει χωρίς ένα ποτήρι ζεστό γάλα αυτές τις ημέρες

«Αν σηκώσεις το βλέμμα σου προς τους ανθρώπους θα ανακουφιστείς…»

Κάποιες φορές μπορεί να επηρεαστείς από τις «σειρήνες» της πόλης. Κάποιες φορές περπατάς και δεν διακρίνεις τις ρωγμές του δρόμου, τις ρωγμές στην ίδια σου την ψυχή. «Ίσως αν σηκώσεις το κεφάλι σου και αντικρίσεις για λίγο τους ανθρώπους να ανακουφιστείς», λέει χαρακτηριστικά ο Ηλίας  Παναγιωτακόπουλος, ο σκηνοθέτης της παράστασης Wordwhore.

Λίγο χρώμα μέσα σε μαύρο, λίγη ελπίδα μέσα στην καταχνιά

Συνέντευξη στη ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Φωτογραφίες ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ

«Μυριάδες στόματα φωνάζουνε και σε καλούν. Έλα λοιπόν από την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα», λέει ο Οδυσσέας Ελύτης στην ποιητική του συλλογή «Προσανατολισμοί».

Χριστουγεννιάτικη πόλη: Το φωτεινό στολίδι της σκοτεινής Αθήνας

Ρεπορτάζ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Φωτογραφίες ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ

«Στο Ζάππειο μια μέρα περιπατούσα και είδα μια πόλη άλλη και απορούσα… γιατί είχα ακούσει για χαρά και ευτυχία και γύρω μου βλέπω δυστυχώς θλίψη και ανεργία. Στο Ζάππειο κάποια μέρα περιπατούσαν οι άνθρωποι χαρούμενοι και τραγουδούσαν»*

«La Nonna»: Η αχόρταγη γιαγιά, η αδηφάγα εξουσία, η σαθρή κοινωνία μας

Κριτική της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Η ξεκαρδιστική αλλά υποχθόνια, τρυφερή αλλά φθονερή «La Nonna» επιστρέφει 14 χρόνια μετά την επιτυχία που γνώρισε τον Ιανουάριο του 1998, μέσα από τη σκηνή του θεάτρου «Ακάδημος».

Παντελής Θαλασσινός: Οι πολίτες είμαστε πρόβατα που πάμε προς τη σφαγή

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ

«Δεν είναι για μένα η θάλασσα», λέει, παρόλα αυτά την κουβαλάει στο όνομά του.  Με βάρκα την ελπίδα επιλέγει να ατενίζει το μέλλον, αλλά φοβάται πως η κοινωνία μας οδεύει προς τη σφαγή.

Μόλλυ Σουήνι: Εκείνη βλέπει, εμείς όχι!

Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Βλέπουμε, κοιτάζουμε, αγγίζουμε, γευόμαστε, μυρίζουμε. Ναι, όλοι έχουμε αυτές τις πέντε αισθήσεις. Πόσοι όμως βλέπουν πραγματικά; Κοιτάζουν βαθειά κάνοντας μια κάθετη τομή στα πράγματα γύρω τους; Παρατηρούν τις μικρές κινήσεις του ανθρώπινου χεριού και τις «πληγές» του δρόμου που διαβαίνουν; Πόσοι από εσάς αγγίζουν με τρυφερότητα  το κάθε τι, γεύονται με πληρότητα και μυρίζουν με τα πνευμόνια τους σαν ανοιχτά παράθυρα, έτοιμα να «αγκαλιάσουν» τις οσμές του κόσμου;